Informations de base
Fabricant | Italeri |
Code de produit | ita7026 |
Poids: | 0.09 kg |
Ean: | 8001283070263 |
Échelle | 1:72 |
Ajouté au catalogue: | 30.10.2004 |
Tags: | FlaK-38 PaK-35 PaK-40 |
3,7 cm PaK 36 (Panzerabwehrkanone 36) to niemiecka armata przeciwpancerna kalibru 37 mm. Opracowana w 1936r. zadebiutowa³a bojowo w czasie hiszpanskiej wojny domowej. Jako 3,7 cm KwK 36 L45 stanowi³a tak¿e uzbrojenie wczesnych modeli czo³u PzKpfw III i innych pojazdów niemieckich. Pocisk wystrzelony z PaK 36 mia³ z odleg³o¶ci 500 m przebijalno¶æ pancerza ok. 30 mm (przy k±cie nachylenia pancerza 30°). Ju¿ w 1940r. w obliczu wzrastaj±cej grubo¶ci pancerzy czo³gów sta³a siê praktycznie bezu¿yteczna, a w czasie operacji Fall Gelb nie by³a w stanie przebiæ pancerzy takich czo³gów jak Matilda Mk II, Char B1 czy Somua S-35. Pomimo tego nadal s³u¿y³a w armii niemieckiej a¿ do czasu ataku na ZSRR kiedy okaza³a siê ca³kowicie bezsilna wobec czo³gów T-34. Zyska³a wtedy przezwisko "Anklopf" - "ko³atka". Zosta³a zast±piona armat± 5 cm PaK 38. Dzia³o przeciwpancerne PaK 36 by³o jednym z najczê¶ciej u¿ywanych i najpopularniejszych dzia³ przeciwpancernych z okresu przed II wojn± ¶wiatow±. Nieco zmieniona wersja by³± produkowana w Japonii jako 37 mm Type 97, wersje eksportowe produkowano do W³och (cannone contracarro da 37/45) oraz Holandii (37-mm Rheinmetall), a tak¿e do Zwi±zku Radzieckiego (1-K). Stanowi³a tak¿e punkt wyj¶cia dla innych armat przeciwpancernych kalibru 37 mm i 45 mm. 7,5 cm PaK 40 (Panzerabwehrkanone 40, przeciwpancerne model 40) to niemiecka armata przeciwpancerna kalibru 75 mm opracowana w latach 1939-1941 i u¿ywana przez armiê niemieck± w okresie II wojny swiatowej. Prace projektowe nad now± armat± przeciwpancern± 75 mm rozpoczê³y siê ju¿ w roku 1939, ale dopiero po inwazji na ZSRR w 1941r. i pierwszych starciach z dobrze opancerzonymi czolgami T-34 i KV zwiêkszono tempo prac projektowych. Pierwsze dzia³a tego typu dostarczono do jednostek bojowych pod koniec 1941, a do 1943r. stanowi³y one wiêkszo¶æ niemieckiej artylerii przeciwpancernej. Armata PaK 40 by³a standardowym niemieckim dzia³em przeciwpancernym do koñca wojny. By³a u¿ywana tak¿e przez inne panstwa Osi, a zdobyczne egzemplarze wesz³y na uzbrojenie Armii Czerwonej. Po wojnie s³u¿y³y w armiach Albanii, Bulgarii, Czechoslowacji, Finlandii, Rumunii i Wegier. £±cznie wyprodukowano oko³o 23 000 sztuk tej broni, a dodatkowo wyprodukowano oko³o 6000 egzemplarzy stanowi±cych uzbrojenie niemieckich niszczycieli czolgow. Armata PaK 40 stanowi³a skuteczn± broñ przeciwpancern± a¿ do koñca wojny i by³a w stanie zniszczyæ ka¿dy czo³g aliancki za wyj±tkiem ciê¿ko opancerzonych IS-2 i M26 Pershing. Jedyn± powa¿niejsz± wad± PaK 40 by³ znaczny ciê¿ar w³asny, co wymusza³o u¿ywanie do transportu dzia³a ciagnika artyleryjskiego, szczególnie na miêkkim gruncie. PaK 40 wystrzeliwa³ pociski o masie od 3,18 do 6,8 kg. Przebijalno¶æ pancerza (0° pochylenia z 500 m) zale¿a³a od rodzaju pocisku i wynosila: 132 mm z amunicja AP; 154 mm z amunicja podkalibrowa i 90 mm z amunicja kumulacyjna. Zasieg przy ostrzale bezposrednim to ok. 1800 m a szybkostrzelnosc 14 strzalow na minute. 2 cm Fliegerabwehrkanone 38 to niemieckie holowane, automatyczne dzia³ko przeciwlotnicze kalibru 20 mm. Armata FlaK 38 powsta³a w zak³adach Mauser poprzez przekonstruowanie starszej armaty FlaK 30. Podstawowym zadaniem konstruktorów uda³o siê zwiêkszyæ szybkostrzelno¶æ teoretyczn± z 280 do 420 strz/min., a tak¿e poprawiæ niezawodno¶æ dzia³a. Dalsze zwiêkszanie szybkostrzelno¶ci by³o niemo¿liwe poniewa¿ armaty FlaK 30 i FlaK 38 by³y zasilane z 20 nabojowych magazynków pude³kowych. Armata FlaK 38 znalaz³a siê na uzbrojeniu wojsk niemieckich pod koniec 1940r. Dzia³ania bojowe wykaza³y ¿e zwiêkszenie szybkostrzelno¶ci zwiêkszy³o skuteczno¶æ dzia³ek kalibru 20 mm, ale nadal jest ona niezbyt wysoka. Pociski kalibru 20 mm zawiera³y zbyt ma³o materia³u wybuchowego, aby pojedyncze trafienia by³y w stanie powa¿nie uszkodziæ samolot. Dlatego za konieczne uznano dalsze zwiêkszanie szybkostrzelno¶ci. Osi±gniêto to poprzez budowê poczwórnie sprzê¿onej armaty 2 cm FlaK 38. Flak 38 poza wersj± holowana by³ u¿ywany tak¿e jako uzbrojenie dzia³ samobie¿nych Flakpanzer I i Flakpanzer 38(t). Sta³ siê tak¿e podstaw± do budowy przeznaczonego dla piechoty gorskiej dzia³a przeciwlotniczego 2 cm Geb.FlaK 38. Armata FlaK 38 by³a broni± automatyczn± zasilan± nabojem zespolowym 20 x 139 mm. £o¿e ko³owe, do strzelania osadzane na trzech podno¶nikach ¶rubowych. Celownik mechaniczny.
Le Flak 38 est un canon anti-aérien automatique allemand de 20 mm de la Seconde Guerre mondiale. Les premiers prototypes de l'intrigue ont été créés en 1938 et la production en série a commencé peu de temps après. La portée verticale maximale était de 3 700 m et la vitesse initiale du projectile était de 900 m / s. La cadence de tir théorique était de 420 coups par minute.
Le Flak 38 a été développé par la société Mauser comme une modification profonde du canon Flak 30. Tout d'abord, la cadence de tir théorique a été augmentée dans le nouveau canon et la structure mécanique générale a été améliorée. Cela a amélioré les paramètres de l'arme, cependant, comme le montrent les opérations de combat de 1940-1941, le Flak 38 avait encore trop peu de puissance de feu, qu'il a été décidé d'augmenter en créant un quadruple canon - c'est ainsi que le 2 cm Flakvierling 38 Les deux versions du canon ont été massivement utilisées par la Wehrmacht pendant la Seconde Guerre mondiale en 1940-1945. Ils ont également été utilisés comme armement pour plusieurs véhicules, notamment : Flakpanzer 38 (t), Mobelwagen et Wirbelwind.
Canon antichar allemand 7,5 cm Pak 40 (7,5 cm Panzerabwehrkanone 40) de la Seconde Guerre mondiale. Les travaux sur ce canon ont été effectués en 1939-1941 par Krupp et Rheinmetall. Une accélération significative des travaux de recherche a eu lieu après le début de l'opération Barbarossa et la rencontre par des unités blindées allemandes des chars KW-1 et T-34. Le canon Pak 40 a été introduit dans les unités de ligne à partir de la fin de 1941. Grâce à ses paramètres élevés, il est devenu le principal canon antichar allemand jusqu'à la fin de la guerre. Il a pu engager des échanges de tirs avec n'importe quel char soviétique et allié, jusqu'à l'apparition de véhicules tels que l'IS-2, le M26 Pershing et le Centurion. Au cours de la période 1941-1945, plus de 29 000 de ces armes ont été produites (y compris des canons installés sur des chasseurs de chars). Son principal inconvénient était son poids relativement élevé, qui nécessitait l'utilisation d'un tracteur d'artillerie pour son transport. En raison de la large gamme de munitions qu'il pouvait tirer, il était souvent utilisé comme canon de campagne. Le poids des projectiles variait de 4,1 kg à 6,8 kg. Données techniques : calibre : 75 mm, poids : 1425 kg, vitesse initiale : 930 m/s (obus sous-calibré), cadence de tir : 14 coups/min. Après la guerre, le canon Pak 40 a été utilisé dans les armées de, entre autres, Albanie, Bulgarie, Tchécoslovaquie, Finlande, Roumanie et Hongrie.
Erreur de la description? Signaler le problème
...